κουρίτης

και κιουρίτης ο

(ορυκτ.) ένυδρο ραδιενεργό ορυκτό οξείδιο τού ουρανίου και τού μολύβδου.

[ΕΤΥΜΟΛ. Μεταφορά στην ελλ. ξεν. όρου, πρβλ. γαλλ. curite (< όν. τού Pierre Curie. Γάλλου χημικού) + κατάλ. -ite].